Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vacantie]

VACANTIE, z.n., vr., der, of van de vacantie; meerv. vacantien, en vacanties. Basterdw., naar het

[p. 9]

fr. vacance, rusttijd voor leeraren van hoogere en lagere scholen, en voor derzelver leerlingen: wanneer begint de groote vacantie? Ook voor de raadsheeren van hooge geregtshoven, Regeringsleden, enz.: als de vacantie voor het hof ten einde is. Zamenstell.: vacantiedag, vacantietijd.