[Uitzonderen]
UITZONDEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik zonderde uit, heb uitgezonderd. Van uit en zonderen. Uitnemen, afzonderen: ik zonder niemand uit. Van hier uitzondering, uitzonderlijk. Voorts wordt het deelw. uitgezonderd, als bijw. gebruikt; zie uitgezonderd.
Auteursrechtvrij