Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitwassen]

UITWASSEN, onz. w., ongelijkvl. Ik wies uit, ben en heb uitgewassen. Met zijn, al wassende te voorschijn komen: uw haar zal wel weer uitwassen. Tot op den ijsop, die aen den wandt uijtwast. Bijbelvert. Uit zijnen rok uitwassen, is, te groot daarvoor worden. Ergens uitwassen, uitgroeijen: zijn ten ruggebeen taeie uitgewasse pennen. Vond. Als waer een

[p. 323]

tweede Mars ten zadel uitgewossen. Vond. Met hebben, is uitwassen, ten einde wassen: heeft zij nog niet uitgewassen? Het deelw. uitgewassen, wordt ook als een bijv. n. gebruikt: een uitgewassen Jongeling. Die jonge dogter is nog niet volkomen uitgewassen. Van hier uitwas, uitwassing, in het hoogd. auswachsung.