Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uittrouwen]

UITTROUWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik trouwde uit, heb uitgetrouwd. Van uit en trouwen. Ten huwelijk geven: hij heeft zijne kinderen zeer voordeelig uitgetrouwd. Aan wien zal hij haar uittrouwen?