UITSTEL, z.n., o., des uitstels, of van het uitstel; zonder meerv. Van uitstellen. De daad van uitstellen, verschuiving: en de liefste om uitstel bidt. Vond. Die sal haer sonder uijtstel eenen bruijtschat geven. Bijbelvert. Wilm en ick verdienen 't uitstel wel van eenen oogenblick. Huigens. Dewijl de geltnood geenen uit-
[pagina 310]
[p. 310]
stel leedt. Hooft, bij wien dit woord hier te onregt mannelijk is. Uitstel is geen afstel, als men eene zaak lang uitstelt, laat men haar daarom toch niet varen; spreekw. Zamenstell.: wtsteldaghen. Kil.
Auteursrechtvrij