Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitschrobben]

UITSCHROBBEN, bedr. w., gelijkvl. Ik schrobde uit, heb uitgeschrobd. Van uit en schrobben. Al schrobbende reinigen: zij schrobt hare keuken uit. Onz., ten einde schrobben: zult gij nooit uitgeschrobd hebben?