Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitluchten]

UITLUCHTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik luchtte uit, heb

[p. 285]

uitgelucht. Van uit en luchten. Eigenlijk, door middel van doorstraling van lucht zuiveren: een huis uitluchten. Oneigenlijk, wakker uitschelden: wat hebben zij elkanderen uitgelucht!