Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitleveren]

UITLEVEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik leverde uit, heb uitgeleverd. Van uit en leveren. Iets in de magt

[p. 283]

van iemand, wiens aanspraak daarop de naaste is, leveren: een verkocht ding, een afgelost pand, enz. uitleveren. Men leverde den gevangenen aan zijnen wettigen regter uit. Opleveren: het levert niet veel uit. Van hier uitlevering.