Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitlander]

UITLANDER, z.n., m., des uitlanders, of van den uitlander; meerv. uitlanders. Van uit en lander. Zie er. Een vreemdeling, een buitenlandsch mensch: men hoort aan zijne spraak, dat hij een uitlander is.