[Uitlagchen]
UITLAGCHEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik lachte uit, heb uitgelagchen. Van uit en lagchen. Bedr., door lagchen bespotten: hij wordt overal uitgelagchen. Onz., ten einde lagchen: als gij uitgelagchen hebt. Van hier uitlagcher, uitlagching.
Auteursrechtvrij