Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitlandig]

UITLANDIG, bijv. n., zonder vergrootingstrappen. Van uit en landig. Zie ig. Buiten's lands: hij is lang uitlandig geweest. Van hier uitlandigheid. Verkeering, verblijf, buiten's lands: gedurende mijne uitlandigheid.