Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitkolven]

UITKOLVEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik kolfde uit, heb uitgekolfd. Van uit en kolven. Bedr., ten einde kolven: laten wij deze partij uitkolven. Onz., eerst kolven: wie moet uitkolven?