Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uithollen]

UITHOLLEN, onz. w., gelijkl. Ik holde uit, heb uitgehold. Van uit en hollen. Ten einde hollen: de paarden hebben uitgehold. Figuurlijk ook van een mensch: hij zal welhaast uitgehold hebben, zijne

[p. 270]

buitensporigheden zullen welhaast ten einde loopen.