Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uithakken]

UITHAKKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik hakte uit, heb uitgehakt. Van uit en hakken. Door hakken wegnemen: eenen boom uithakken. Door hakken uithollen, inkepen enz.: hak het nog wat uit. Van hier uithakking, uithaksel.