Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitdeuken]

UITDEUKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik deukte uit, heb uitgedeukt. Van uit en deuken. Het tegenoverstaande van indeuken. Door buitenwaarts loopende deuken schenden: wat is die ketel uitgedeukt!