Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[p. 255]

[Uitdelven]

UITDELVEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik dolf uit, heb uitgedolven. Van uit en delven. Al delvende ontledigen: de vaart wordt uitgedolven. Al delvende te voorschijn brengen: delfstoffen delft men uit het aardrijk uit.