Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitbliksemen]

UITBLIKSEMEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik bliksemde uit, heb uitgebliksemd. Van uit en bliksemen. Als eenen bliksem uitwerpen: den Vatikaanschen vloek

[p. 249]

uitbliksemen. Onzijd., ophouden, met bliksemen: het heeft uitgebliksemd.