[Uitbleeken]
UITBLEEKEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik bleekte uit, heb uitgebleekt. Van uit en bleeken. Bedr., door bleeken uitdrijven: die vlek moet er uitgebleekt worden. Onz., door bleeken gezuiverd worden: nu heeft het linnen eens ter dege kunnen uitbleeken.
Auteursrechtvrij