Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[p. 237]

[Twijfeling]

TWIJFELING, z.n., vr., der, of van de twijfeling; meerv. twijfelingen. De daad van twijfelen: door geen waan of twijfling meer belet. L.D.S.P. Er is geen grond tot twijfeling. Reeds bij Kero zuifalunga. Van twijfelen.