Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Turven]

TURVEN, onz. w., gelijkvl. Ik turfde, heb geturfd. Turf opdoen: wanneer turft gij? Spreekw.: hij heeft al wel geturft, hij heeft zijne schaapjes al op het drooge. Zamenstell.: turftijd, enz. Van turf.