Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Trompetter]

TROMPETTER, z.n., m., des trompetters, of van den trompetter; meerv. trompetters. Al wie zijn werk van trompetten maakt: de vijand zond eenen

[p. 197]

trompetter, om de stad op te eischen. Voorts geeft men dezen naam aan de zoogenoemde tabakspijpvisschen. Van hier trompetterschap. Zamenstell.: hoftrompetter, scheepstrompetter, stadstrompetter, veldtrompetter, enz.

Trompetter, hoogd. trompêter, trommeter, opperd. trumeter, eng. trumpeter, fr. trompette, ital. trombetta, komt van trompet.