[Troffel]
TROFFEL, z.n., m., des troffels, of van den troffel; meerv. troffels. Verkleinw. troffeltje. Een metselaars werktuig: de Groot zag er uit, als of hij straks den troffel opvatten wilde. Dit woord luidt bij Kil. troeffel en truffel; en zoo spelt Vondel het ook, in: den degen in d'een vuist, in d'ander hant den truffel. Het is naauw verwant aan trouweel, truweel, fr. truelle, eng. trowel. Zie truweel.
Auteursrechtvrij