Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Troeven]

TROEVEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik troefde, heb getroefd. Eigenlijk slaan, zoo bedr. als onz.: ik zal hem troeven; dat verzeker ik hem. Troef er maar op! In het kaartspelen, eene of meer andere kaarten door middel van eene troef kaart overmeesteren: waarom troeft gij dien koning niet? Onz., kaart spelen: hij verkwist zijnen tijd met troeven. Van hier getroef.

[p. 192]

enz. Zamenstell.: aftroeven, ondertroeven, overtroeven enz.

Troeven, eng. trump, hoogd. trumpfen, van troef, en is verwant aan het zweed. trumfa, houwen, slaan.