Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toevloeken]

TOEVLOEKEN, onz. w., gelijkvl. Ik vloekte toe, heb toegevloekt. Van toe en vloeken. Tegen iemand vloeken: ik hoorde, dat hij mij vreesselijk toevloekte. Aanhouden met vloeken: hij vloekt nog al toe.