Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toestooten]

TOESTOOTEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik stiet toe, heb toegestooten. Van toe en stooten. Bedr., stootende doen naderen: stoot het mij wat toe! Met

[p. 130]

eenen stoot sluiten: ik heb het venster toegeslooten. Onz., aanvangen, of voortgaan, met stooten: ik stiet maar toe. Sterk doorstooten: kunt gij niet wat meer toestooten!