Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toestamelen]

TOESTAMELEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik stamelde toe, heb toegestameld. Van toe en stamelen. Bedr., iemand iets al stamelende toevoegen: Gode zijne kinderlijke smeekingen toestamelen. Onz., voortstamelen: stamel maar toe.