Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toespringen]

TOESPRINGEN, onz. w., ongelijkvl. Ik sprong toe, ben toegesprongen. Van toe en springen. Eene poging doen, om zijn oogmerk al springende te bereiken: de kat sprong toe, en greep de muis. Met eenen sprong toesnellen, en toesnellen over het alge-

[p. 128]

meen, het zij tot hulpbetoon, of anderzins: toen hij viel, sprong alles toe, om hem op te beuren. Helpen: als hij in ongelegenheid raakt, moet ik weer toespringen. Aanvangen om te springen: spring maar toe. Aanhouden met springen: ik laat haar maar toespringen. Door eene springveer toegedrukt worden: daar is dat slot weer toegesprongen.