Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toekennen]

TOEKENNEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kende toe, heb

[p. 114]

toegekend. Van toe en kennen. Erkennen, dat iets aan iemand toebehoort: men kent hem algemeen dat werk toe. Ik ken hem veel verstand en oordeel toe.