Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toedonderen]

TOEDONDEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik donde de toe, heb toegedonderd. Van toe en donderen. Op

[p. 108]

eenen verschrikkelijken toon toevoegen: zijn geweten donderde hem zulks toe. Onpersoonlijk, voortdonderen: het dondert nog al immer toe.