Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Timmer]

TIMMER, z.n., o., des timmers, of van het timmer; meerv. timmers. Oulings, de daad van timmeren, even als zimbere bij Kero. Dezen zin geeft Kil. nog aan dit woord; en tot denzelven behoort misschien: hebbe ick desen timmer angehaven, bij v. Hass. Voorts

[p. 97]

is timmer bij Kil. timmerhout, eene balk, even als zimmer in het hoogd. en timber in het eng.; en een gebouw, even als het hoogd. zimmer, en zimbri, gizimbri bij Ottfrid. en Notk. Eñ houten tot vergadering des timmers (commissuras aedificii). Bijb. 1477. Zamenstell.: vrouwentimmer. Van timmeren.