Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tjilpen]

TJILPEN, onz. w., gelijkvl. Ik tjilpte, heb getjilpt. Een klanknabootsend woord, waardoor het gekweel van menigerlei gevogelte wordt aangeduid: daer wuft gevogelt tjilpt en snatert. Vond. Sommigen schrijven t'ilpen; doch tjilpen is beter.