Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tjalk]

TJALK, z.n., vr., der, of van de tjalk; meerv. tjalken. Verkleinw. tjalkje. Een lang en smal een-

[p. 85]

mastig vaartuig, dat men op de Zuiderzee en Wadden veel ontmoet: wederom eene Vriesche tjalk vol hooi. Zamenstell.: tjalkschip, tjalkschipper, enz.