Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Temming]

TEMMING, z.n., vr., der, of van de temming; zonder meerv. De daad van temmen, allerlei bedwang: de temming der paarden heeft hem geheellijk doen ont-

[p. 74]

aarden. Leg u meer en meer toe op de temming uwer onstuimige hartstogten.