Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tel]

TEL, z.n., m., des tels, of van den tel; zonder meerv. Telgang, pasgang: die paarden zijn gewend den tel te gaan. Ik kan dat dier den tel niet leeren. Van

[p. 70]

hier tel, telle, een paard, dat den tel gaat. Zamenstell.: telgaan, telgang, telganger, telpaard, telpas, teltrede, enz.

Tel, hoogd. zelt, komt van het lat. tolutim incedere, telgaan, pasgaan, bij Kil. tellen, telden.