Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Teekenen]

TEEKENEN, bedr. w., gelijkvl. Ik teekende, heb geteekend. Door een teeken, eene afbeelding, voorstellen: wat teekent gij daar? Bijzonderlijk, door middel van enkele trekken van houtskool, potlood, eene pen, enz. met, of zonder behulp van verschillende kleuren: hij teekent beter, dan hij schildert. Door middel van een kenmerk onderscheiden: het is een geteekend schaap; zie geteekend. Door onderschrijving van zijnen naam bekrachtigen: wilt gij dit verbandschrift nu maar teekenen? De vrede staat eerstdaags geteekend te worden. Voor iemand teekenen, is, zich schriftelijk voor hem verbinden. Ergens op teekenen, is, schriftelijk daaraan deel nemen: hebt gij ook op het bal geteekend? Wie zal op dat boek teekenen, of inteekenen? Van hier

[p. 40]

geteekend, teekenaar, teekening, enz. Zamenstell.: teekenboek, teekenkrijt, teekenkunst, teekenmeester, teekenpen, teekenschool, teekenwijze, enz. Aanteekenen, afteekenen, beteekenen, bijteekenen, inteekening nateekenen, onderteekenen, opteekenen, overteekenen, uitteekenen, verteekenen, enz.

Teekenen, Ulphil. taiknan, neders. tekenen, hoogd. zeichnen, fr. signer, lat. signare, komt van teeken.