Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tandbeen]

TANDBEEN, z.n., o., des tandbeens, of van het tandbeen; meerv. tandbeenen. Van tand en been. Bij

[p. 25]

Kil. het been, waarin de tanden vastgehecht zijn, en welks holligheden, die de tanden omvatten, bij Kil., den naam van tandhollekens voeren.