Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stuur]

STUUR, z.n., o., des stuurs, of van het stuur; zonder meerv. Het werktuig, waarmede een schip wordt gestuurd, het roer: hij zit aan het stuur. Figuurlijk, is, aan het stuur van eenig ding zitten, hetzelve besturen: zit waerheit aen het stuur van huis en huisgezin, zoo vaert het kint geluckigh. Vond. En het stuur van een ding zijn, is, de bestuurder daarvan wezen. Het

[p. 770]

stuur kwijt zijn, beteekent, in eenen radeloozen toestand verkeeren. Zamenstell.: stuurlastig. Eene andere zamenstell.: overstuur wordt in Vriesland gebezigd in plaats van in verwarring: hoe is het hier zoo overstuur? Breng het huishouden toch niet meer overstuur. Elders wordt het gebruikt, voor verloren, verspild: al dat geld zal wel dra overstuur zijn. Daar is al heel wat overstuur geraakt!

Stuur, of stier, komt van sturen.