Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stortschotel]

STORTSCHOTEL, z.n., m., des stortschotels, of van den stortschotel; meerv. stortschotels. Van storten en schotel. Bij Kil. evenveel als het hoogd. sturzebecher, een overdadig mensch.