Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S (1807-1810)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

(1807-1810)–P. Weiland– rechtenstatus


[Steentang] STEENTANG, z.n., vr., der, of van de steentang;
[pagina 662]
meerv. steentangen. Van steen en tang. Een bouwkunstig werktuig om groote steenen om hoog te trekken: zulk een brok marmer is zonder steentang niet boven te krijgen. Voorts, eene tang, om den graveelsteen uit de waterblaas te halen: die steentang is van de nieuwste uitvinding.