STADSOMROEPER, z.n., m., van den stadsomroeper; meerv. stadsomroepers. Van stad en omroeper. Een stadsbediende, door wien bijzondere personen allerlei bekendmakingen kunnen laten uitroepen, en die zich het noodige gehoor verwerft door vooraf op een koperen bekken te slaan, of eene trom te roeren; uit
[pagina 630]
[p. 630]
hoofde waarvan men hem op de eene plaats den naam van stadsomklinker, en op de andere dien van stadstamboer, geeft: de stadsomroeper heeft het verlorene reeds voor mij omgeklonken.
Auteursrechtvrij