Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Sprouw]

SPROUW, z.n., vr., der, of van de sprouw; zonder meerv. Anders schuil, spreeuw, en spruw. Kleine witte zweertjes, in den mond en de keel van jonggeborene kinderen en doodkranke menschen: zijn mond is van binnen geheel met sprouw bezet.