SPRENGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik sprengde, heb gesprengd. Eigenlijk, doen springen. Van hier is zout op vleesch sprengen, hetzelve in enkele korreltjes daarop doen springen: de helft des bloets sprengde hij op den altaar. Bijbelv. Voorts plaatst men bij dit woord hetgene, waarop iets gesprengd wordt, ook wel eens in den vierden naamval, en zegt men: vleesch sprengen, het met zout bestrooijen. Eindelijk is sprengen verspreiden, bij Kil. en in: een gerucht sprengen, bij v. Hass. Van hier gespreng, sprenger, sprenging, sprenkel, sprenkelen, enz. Zamenstell.: sprengbekken,
[pagina 596]
[p. 596]
sprengbloed, sprengkwispel, sprengvat, sprengvleesch, sprengwaedel, hoogd. sprengwedel, evenveel als sprengkwast, bij Kil. - sprengwater, enz. Besprengen, opsprengen, enz.
Sprengen, hoogd. ook sprengen, Kero., angels. sprengan, zweed. sprenga, is een zeer oud woord, verwant aan springen.
Auteursrechtvrij