SPLITSEN, bedr. w., gelijkvl. Ik splitste, heb gesplitst. Eigenlijk genoegzaam hetzelfde, als splijten. In het gebruik, van een dik touw gesproken, de draden, waaruit hetzelve zamengesteld is, los draaijen: een kabeltouw splitsen. De gesplitste einden van een kabeltouw aan elkanderen vast maken: is het gebrokene touw al gesplitst? Evenveel welk ding smaldeelen: het lot werd in vier kwarten gesplitst. Als die ervenis zoo gesplitst wordt, zal ieders aandeel niet groot zijn. Voorts is eene vergadering in haar gevoelen gesplitst, wanneer
[pagina 580]
[p. 580]
zij daarin verdeeld en oneenig is. Van hier splits, splitsing. Zamenstell.: splitshoorn, een werktuig dat tot splitsing van touwwerk gebruikt wordt, splitsvaantje, een vaantje, dat aan deszelfs uiteinde gesplitst is.
Splitsen, anders ook splissen, hoogd. spleiszen, komt van splitten, dat bij Kil. evenveel als splijten is.
Auteursrechtvrij