Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Snork]

SNORK, z.n., m., des snorks, of van den snork; meerv. snorken. Verkleinw. snorkje. De daad van

[p. 527]

snorken: ik hoorde, uit snork op snork, hoe vast hij sliep. Van snorken.