Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Smakken]

SMAKKEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik smakte, heb gesmakt. Stooten, werpen, bonzen: men smakte hem tegen den grond, dat hij liggen bleef. Alles werd van boven neer gesmakt. Onzijdig: neerstorten: de groote maststeng smakte op het dek neder. Van hier

[p. 493]

smak. Zamenstell.: aansmakken, insmakken, neersmakken, opsmakken, uitsmakken, wegsmakken, enz.

Smakken is eigenlijk door eenen bons, stoot, of worp, het geluid verwekken, dat in dit woord begrepen is. Het is dus evenzeer klanknabootsende als smachten, smaken, en snakken.