Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Smacht]

SMACHT, z.n., vr., der, of van de smacht; meerv. smachten. Een afgesnedene buik van eenen haring: smachte van den pekelhaerinck. Kil. Hoofd en smacht van 't lijf afscheiden. v. Hass.