Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Sluw]

SLUW, bijv. n. en bijw., sluwer, sluwst. Behendig, listig, loos: hij is een sluwe knaap. De sluwe lasterzucht en nijd. Van hier sluwheid.

Sluw, zweed. slug, ijsl. slaegur, eng. slij, ne-

[p. 489]

ders. slou, sluw, hoogd. schlau, werd oulings zoo wel in eenen goeden, als in eenen kwaden, zin gebezigd; en is daarom verwant aan het angels. gleaw, Ottfrid. glau, Kero. claulich, schrander, wijs.