Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Sluip]

SLUIP, z.n., vr., der, of van de sluip; zonder meerv. De daad van sluipen. Bij Kil. een sluiphol; maar thans enkel gebruikelijk in ter sluip, sluipswijze: hij nadert ons ter sluip. Van sluipen.