Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Slibberen]

SLIBBEREN, onz. w., gelijkvl. Ik slibberde, heb geslibberd. Uitglijden: mijne voeten slibberen telkens langs den weg. De slibberende ziele. Hooft. Het is

[p. 470]

naauw verwant aan glibberen, en komt van het oude slibben, verwant aan slippen. Zie slib.