Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Slenderen]

SLENDEREN, onz. w., gelijkvl. Ik slenderde, heb geslenderd. Tragelijk gaan: wat slendert zij dagelijks

[p. 466]

langs de straat. Het slendert zoo wat heen, het gaat langzaam en slepende voort. Van hier slender.

Slenderen, hoogd. schlendern, zweed. slentra, fr. zonder S, lanterner, is verwant aan het zweed. slens, ledig, en het lat. lentus, traag; even als aan slinderen, kruipen, bij Kil., zie slenter.